Nee, nee, de titel is niet fout. Dat is met opzet zo geschreven. Ik hoop er namelijk iets mee te verduidelijken. Wat ik bedoel te zeggen is, dat je soms een stap moet nemen, een sprong moet wagen zonder dat je wellicht op voorhand precies weet wat je te wachten staat. Dat is best eng, ja. Maar daagt je ook uit, doet je bloed sneller stromen en geeft je – als het goed is – de nodige energie. Maar ook nieuwe en andere zorgen… Maar is dat erg?
Zo’n stap heb ik onlangs genomen: ik ben voor mezelf begonnen! Jawel. Niet meer in de veilige schoot van een werkgever, niet meer de – overigens betrekkelijke – garantie dat je aan het werk blijft en daarmee een vast inkomen incasseert elke maand. Niet meer elke dag met dezelfde collega’s dezelfde ruimte bezetten. Jij nog koffie? Nee, ik heb besloten die zekerheden achter me te laten en de – overigens ook betrekkelijke – vrijheid van het zelfstandig ondernemerschap aan te gaan.
Nu wil ik overigens niet de indruk wekken dat ik lichtzinnig deze beslissing heb genomen. Dat ik zomaar begonnen ben, zonder me eerst te bezinnen. Nee, eerlijk gezegd heb ik best lang gewikt en gewogen. Durf ik zoiets eigenlijk wel? Wat als het geen succes blijkt te zijn? Wat als ik het vaste stramien en die vaste collega’s ontzettend ga missen? Wat als…?
Maar de omstandigheden waren er naar en ik heb in het verleden wel vaker met de gedachte gespeeld. Dus, wat als het wel een succes wordt? Wat als het me ontzettend goed bevalt, dat ik meer zeggenschap heb over de inhoud van mijn werk en het tijdstip waarop ik dat werk doe? Wat als ik er spijt van krijg, dat ik het niet op zijn minst geprobeerd heb? En spijt hebben van de dingen die je niet gedaan hebt in je leven, is volgens mijn eigen lijfspreuk toch wel het stomste wat je kunt hebben.
En dus heb ik de sprong gewaagd en Pen©eek opgericht. Mijn eigen bureau voor teksten, redigeerwerk en taaltrainingen. Geen heel verrassende keuze, want ik schrijf al zo lang als ik me kan herinneren. Wat ooit begon met korte verhaaltjes en gedichtjes in een schriftje, mondde uit in een inmiddels best imposant oeuvre – als ik zo onbescheiden mag zijn – van artikelen voor kranten, teksten voor brochures, folders, websites en nieuwsbrieven. En niet te vergeten mijn snedige Sinterklaasgedichten.
En nu droom ik over een florerende carrière, waarbij opdrachtgevers als Linda., Jan, Intermediair, de Correspondent en noem ze maar op in de rij staan om artikelen van mijn hand te mogen publiceren. Ja ja, ik zet hoog in. Ik heb het al eens eerder geschreven, een mens mag dromen. De weg voor me ligt wagenwijd open… Misschien verschijnt er over een poos wel een boek. Wie zal het zeggen.
Maar ondertussen ben ik uiteraard blij met elke opdrachtgever die me zijn of haar vertrouwen wil geven en me van een opdracht wil voorzien, waarvan ik denk dat ik deze naar behoren weet uit te voeren. Gelukkig zijn er al een aantal van zulke opdrachtgevers, die daarvoor mijn innige dank ontvangen. Dat er nog maar velen zullen volgen en ik over een jaar of vijf of zoveel eerder met volle tevredenheid terug kan kijken op mijn genomen beslissing. Ik ben toch maar begonnen, zonder me te bezinnen…